De rit naar Sant’Agata di Militello. 453 km

Gisteren kregen we een praatgrage Duitse buurvrouw naast ons die wat later op de avond, zoals zij het noemde, haar huisdier liet zien. Ik verwachtte dat dit één of ander opgezette hond of kat ging zijn of misschien een foto ervan. Maar het was een plantje basilicum dat ze overal mee naartoe sleurt. 

Deze morgen breken we op tijd onze tent op en staan gepakt en gezakt klaar wanneer we uitgezwaaid worden door een Italiaan die goed Duits spreekt (of is het een Duits die goed Italiaans spreekt). Hij vraagt ons welke richting we gaan en als hij hoort dat het richting Palermo is zegt hij : “Oeioeioei, ik fiets geregeld die richting uit en dat wordt klimmen!!! En oeioeieoei, met al die bagage die jullie bij hebben, dat wordt gegarandeerd afstappen en te voet verder lopen.”
Allez, met deze bemoedigende woorden starten we onze rit. 
En een steile klim wordt het inderdaad maar van afstappen is er geen sprake. Die man weet niet welke heldendaden we allemaal achter de rug hebben!
We passeren vele wielertoeristen die deze weg ook trotseren. Deze roepen en zwaaien al van ver als zij ons bepakt in het vizier hebben : “Grande! Bravi!,…” 
Een ’s zondagse uitstap van old timers zoeft ons ook voorbij waardoor het uitzicht langs deze adembenemende kustlijn, met steeds een uitzicht op de Eolische eilanden, nog meer verfraaid wordt door de vele beeldige auto’s. De temperatuur is ondertussen opgelopen tot 34 graden. 
Na de eerste klim, tot 220 meter hoogte, wordt het een rit van wat dalen, wat naar boven en zo gezapig verder tot Sant’ Agata di Militello. Hier logeren we een keer in het Red Hotel. Oef, eens niet op dat mismaakt matje liggen (waarvan ondertussen een derde naad is gesprongen en ik enkele meters hoger lig dan Marc :-)) Het is een hotel met prachtig zicht op zee. Maar dat zicht is ook hier vanop 200m. En ik maar denken dat ik naast het zeetje zou liggen. De toegang tot het hotel moest ik (Helena) te voet doen want dit percentage kon ik niet omhoog fietsen. Het uitzicht, het zwembad, het ontvangst, … het maakt het allemaal de moeite.   

                                    

3 gedachten over “De rit naar Sant’Agata di Militello. 453 km

  1. Lieve vrienden ,ik weet niet waar ik het meeste van geniet : de foto’s ,de blog ,jullie stralende snoeten ,het culinaire gedeelte……………!Nog heel veel eet-enfietsplezier en een dikke knuffel van Anita en Ron!!

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Jean-Paul Reactie annuleren